Еден од најздравите народи на светот е малиот народ кој се наоѓа во планинското подрачје на северот од Пакистан, близу до границата со Авганистан, Кашмир и Кина. Тоа се Хунзите кој и ден денес тврдат дека се потомци на Александар Велики.
Но, тие повеќе сличности имаат со Европејците отколку со другите Азиски народи, а последните децении имаат доста посетители од сите делови на светот.
Една до причините за тоа е нивната специфична младоликост, отпорност на разни болести меѓу кои е и рак, а на тоа во прилог говори и фактот дека просечен животен век им е околу 100 години, иако многу меѓу нив живеат од 110 до 120 години. Денес постојат околу 30 илјади Хунзи народ, а иако за тоа не постојат пишувани докази, велат дека меѓу нив имало и поединци кои доживеале и до 160 години. Оваа мала и необична заедница живее на надморска височина од околу 3000 метри, а се вели дека Хунзите е невозможно да ги погоди старост бидејќи на 40 години изгледаат дупло помлади.
Ни научниците не се сосема сигурни, но самите припадници на народот тврдат дека тајната на нивната младоликост и имунитет е во здравите навики.
Дури и жените можат да родат во 65-тата година во животот и кја нив не важи правилот за женска плоднос која се намалува по после 40-тите. Факт е дека Хунзите ретко се разболуваат, и тоа не само од хронични болести како рак, дијабетес или пак срцеви болести, туку и ретко се заразуваат со краткотрајни вируси како грип.
Научниците нагодуваат дека зад се стојат бројни методи со кои тие уште во младоста го јакнат имунитетот, а познато е дека Хунзите без проблем се капат во сосема студена вода.
Се хранат здраво, исклучиво со сирово овошје и зеленчук, јаткасти плодови, многу сушено овошје, разни житарки (просо, хељда и јачмен), овчјо сирење, млеко и јајца. Еден дел од годината не јадат ништо во траење помегу два и четири месеци туку пијат само сок од сушено овошје. Тоа кај нив е традиција од одамна која посебно ја почитуваат.
Хунзите поминуваат многу време во природа, на свеж воздух, постојат бројни научни студии кои ги потврдуваат бенефитите од таквата пракса, а за Хунзите е специфично што на ден дижат и околу 20 км.
