Во ноември минатата година Боливија стана најновата земја која ги исфрли банките на Ротшилд од својата земја, а претседателот Ево Моралес, најави дека земјата повеќе нема да реагира на притисокот и финансиските уцени од страна на американската влада и меѓународните банкарски институции, кои се контролирани од Ротшилд.
Нешто повеќе од шест месеци подоцна, боливискиот претседател, прогласи „целосна независност“ од меѓународниот банкарски картел и меѓународната организација Ротшилд, кои позајмуваат пари.
„На 22 јули 1944 година, заврши економската конференција „Bretton Woods“ во (САД) каде е основана „ММФ“ и „Светската банка“, а Моралес напиша на Твитер. „Оваа организација ја диктира економската судбина на Боливија и светот. Денеска можеме да кажеме дека имамце целосна независност од нив“, изјави претседателот Моралес за „Telesur TV“.
Моралес изјави дека боливискота минато зависи од агенциите кои се контролирани од Ротшилд, и кои се во огромно присуство во земјата, а истовремено Меѓународниот монетарен фонд имал увид во боливиското седиште на владата, па дури и учествувал на нивните состаноци.
Меѓународниот монетарен фонд (ММФ) и Светска банка, со кои доминира САД – се главните играчи во глобалниот економски свет од нивното создавање во 1944 година. Оваа меѓународна банкарска организација, која e под приватна контрола на злогласното Ротшилд банкарско семејство, прво пристгина во државата да го дерегулира својот финансиски сектор, со што им овозможи пристап на приватните банки да ја ограбат нејзината економија.
Потоа владите се присилени да го спасат својот дерегулиран финансиски сектор, а ММФ и Светската банка поставија пакет заеми, напишани во тајност од страна на средишните банкари и министри за финансии, кои пак го поткопаа својот национален суверенитет и ја присилија земјата да ја прифати нивната политика на штедење, која е на штета на работниците, семејствата и животната околина.
Боливија стана првата јужноамериканска земја која се опамети и ја препозна измамата. Тие напорно работеа да добијат финансиска независност, и сега се во процес на шутирање на Ротхшилд контролираните банки, надвор од својата земја.
Пред него Ево Моралес ја превзема должноста на претседател, а Боливија патеше од последиците на наметнати мерки на штедење и приватизација од страна на ММФ и Светска банка, која ги искористуваше нивните луѓе и ресурси.
Таа исто така беше најсиромашната нација во Јужна Америка. Иако народот во Боливија покажа популарен отпор кон грабежот од неколку години, тие беа во можност да ги спречат некои од најголмите деловни приватизации – приватизација на водоснабдувачката нација, но и на многу вакви наметнати работи од страна на институциите кои ги контролираат Ротшилд останале.
Моралес, кој стана 80 боливиски претседател во 2006 година, беше првиот кој дојде од мнозинското автохтоно „aymara“ население во Боливија, и од тогаш е насочен кон намалување на сиромаштијата и борбата против влијанието на САД со мултинационалните корпорации во земјата. Десет години подоцна, Моралес успеа да ја трансформира Боливија во најбрза растечка јужноамериканска економија, со одржлива урамнотежена сметка и го пресече нивниот некогашен осакатувачки државен долг.
Боливиската новооткриена економска независност, сега го овласти Моралес да ја исфрли онаа институција која еднаш веќе ја ограби оваа земја. Минатата година, Моралес најави дека Боливија повеќе нема да реагира на барањата или уцените на САД, од страна на Светска Банка, и ММФ.
Во текот на посетата на Таријима во Јужна Боливија, Моралес изјави: „Претходно, во целта за добивање на кредити од ММФ, бевме присилени да се одречеме од делови од нашата земја, но се ослободвиме економски и политички, и повеќе не зависиме од другите земји или институции“.
Моралес направи многу повеќе од исфрлањето на меѓународните банкарски картели. Управата на Моралес направи огромни трансформации за оваа нација во подрачјето на Андите.
Американскиот „Herald Tribune“, извести дека бројките говорат сами за себе: национализацијата на индустријата на јаглеводород, намалување на сиромаштијата од 60% на помалку од 40%, намалување на стапката на неписменост од 13% на 3%, трипати повеќе зголемениот БДП со просечниот раст од 5% годишно, четири пати зголемената мининална плата, зголемената државна покриеност на сите фронтови, и зголемениот развој на инфраструктурната комуникација, транспортот, енергетиката и индустријата.
А, над се, стабилноста, и необичниот збор во проблематичната политичка историја на Боливија, за разлика од соседните земји во регионот, сега се е вистинска привилегија.
