За жал, откритието на Оглов никогаш не ја виде светлината на денот. Откако преживеа обид за атентат, Огл само неколку дена подоцна умрел под сомнителни околности.
„Дали се плашиш дека нафтената компанија или Арапите ќе тргнат на тебе?“, го праша во 1978 година новинарот Рон Лајтнер, три години пред неговата смрт.
„Не. Не повеќе. Имам премногу публицитет. Да го задржав својот пронајдок во тајност, можеби би се грижел. Но, повеќе нема причина да се грижам за тоа“, изјави Огл.
Сагата почнала на 30 април 1977 година, кога Огл го откри својот изум со тестот за потрошувачка користејќи „форд галакси“ од 1970 година, кој немодификуван мина преку 20 километри по 3,7 литри. На овој тест пронаоѓачот ги возеше новинарите 330 километри со само два галони бензин, преминувајќи 160 километри по галон.
Резултатите од неговите тестови на патот биле толку спектакуларни што новинарите го прегледале автомобилот барајќи скриени резервоари за гориво. Ниту еден не е пронајден, а тие кои се возеле со Томасон потврдиле дека никогаш не застанале за да дополнат гориво.
По тоа, оваа неверојатна технологија е објавена во „Ел Пасо тајмс“, „Аргоси магазинот“, „Филаделфија инквајер“ и многу други публикации, со што откритието на Оглов го привлече вниманието на цела нација.
Модификуваниот автомобил е тестиран и инженерите не откриле никакви докази за измама, иако песимистите истакнуваат дека тестирањето не било научно валидно за независно да се поткрепат новите можности за овој изум.
Неговиот парен систем за гориво US patent # 4.177.779 со внатрешно согорување работи со помош на вакуум мотор за да привлече испарување на горивото од парниот резервоар низ парниот цевковод до парниот еквилајзер, кој се наоѓа директно над моторот.
Резервоарот за пареа е изграден од цврст челик за да го издржи големиот вакуумски притисок. Еквилајзерот за пареа обезбедува дистрибуција на правилна мешавина на воздух и пареа, до цилиндарот на моторот за согорување.
