Марс се врти се побрзо и побрзо околу својата оска, покажаа истражувањата, а тоа води до пократки денови. Сликите од внатрешноста на Марс ги дале најпрецизните мерења на ротацијата на црвената планета, а резултатите се изненадувачки. Според податоците на сега пензионираната сонда InSight, ротацијата на Марс се забрзува за неколку милисекунди, скратувајќи ја должината на марсовскиот ден, што е последица на промената на оската на ротација за 4 милисекунди секоја година, пишува „Сајанс“. Се врти се побрзо и побрзо по својата оска, покажало истражувањето, а тоа води до пократки денови.
Причините за овие настани на почетокот не се јасни, иако најновите хипотези објаснуваат дека забрзувањето се должи на долгорочни процеси, како што е акумулацијата на материјал на поларните ледени капи и динамиката на јадрото на Марс.
Брус Банерд, планетарен геофизичар во лабораторијата за млазен погон на НАСА, вели дека неговото повеќедецениско учество во програмите за слетување на геофизичка станица на Марс навистина се исплатило со фантастичните резултати од мерењата испратени од InSight. InSight, и покрај програмираното времетраење од две години, го удвоил својот животен век, траејќи 1.480 земјени денови или 1.440 марсовски денови. За тоа време, неговите инструменти фатиле и пренеле бројни податоци за внатрешноста на Марс, неговата сеизмичка активност, големината и составот на јадрото и моменталната активност на планетата.
Податоците за студијата за ротација дошле од радио сигналите од сензорот RISE на Марс и од длабоката вселенска мрежа на НАСА на Земјата. Разменетите радио бранови им овозможиле на научниците да откријат суптилни промени во радиофреквенцијата, овозможувајќи прецизно да измерат ротацијата на Марс. Врз основа на 900 дена радио комуникација помеѓу RISE и Земјата, било воспоставено мало забрзување на Марс.
Ова веројатно е поврзано со прераспределбата на неговата маса. На Земјата ситуацијата е обратна. Долгорочните феномени покажуваат дека ротацијата на Земјата се забавува поради оддалечувањето на Месечината од Земјата, што ја прераспределува масата на океаните со нивно влечење. Бидејќи Марс нема океани, нешто друго влијае на неговото забрзување.
Податоците RISE овозможуваат прецизно да се измери големината на јадрото на Марс користејќи го движењето на планетата околу нејзината оска, наречено нутација, предизвикано од движењето на течноста. Сеизмичките мерења покажуваат дека јадрото на Марс е со дијаметар помеѓу 1.780 и 1.830 километри, што е изненадувачки големо со оглед на вкупниот дијаметар на планетата од 3.390 километри. Сеизмичките анализи укажуваат на густина на јадрото од 5,9 до 6,3 грама на кубен сантиметар. Податоците се неверојатно блиски до податоците добиени од RISE, кои велат дека јадрото е со дијаметар од 1.835 километри и има густина од 5,9 до 6,3 грама на кубен сантиметар. Нутацијата, сепак, сугерира дека густината не е правилно распределена и дека има разлики во густината на јадрото, а тоа ќе се испита друг пат.
