„Бијело дугме“ е една од највлијателните и најомилените рок групи во поранешна Југославија, но и на целиот Балкан. Членовите на култниот бенд станаа познати по нивната способност да комбинираат различни музички жанрови, а нивната музика беше емотивна, додека стиховите често носеа подлабоки општествени и политички пораки.
Песните како „Шта би дао да си мом мјесту“, „Тако ти е мала моја кад љуби Босанац“ и „Не спавај мала моја музика док свира“ станаа класика и денес се се сметаат за химни на многу генерации.
Познатиот бенд е основан во 1974 година во Сараево, Босна и Херцеговина. Групата првично беше основана од Горан Бреговиќ, тогаш млад и талентиран музичар, како и Зија Керимагиќ (клавијатури) и Жељко Бебек (вокал), кој стана нивниот прв фронтмен. Подоцна им се придружија и други извонредни музичари, како Милиќ Вукашиновиќ (тапани), Ипе Ивандиќ (бас гитара) и Владо Правдиќ (гитара).
Ниту тие не останаа имуни на турбуленциите што следеа по распадот на Југославија. Групата се распадна и повторно се обединуваше неколку пати во текот на нивната кариера, менувајќи ги составите и експериментирајќи со звукот. Без разлика на сите овие предизвици, нивната музика и наследство останаа непобитни.
Легендарен настап пред Тито
Горан Бреговиќ говорејќи во една прилика за политизацијата на музиката, тој опиша како изгледало кога свиреле пред претседателот на СФРЈ, Јосип Броз Тито, а се осврна и на тврдењата дека неговиот „пастирски-рок бенд“ е државен проект.
„А од каде тоа дека „Бијело дугме“ беше државен проект? – Се сеќавам кога не повикаа да свириме за Тито за Нова година. Некои од внуците на Тито пееја: „Тако ти је мала моја кад љуби Босанац“, па го донесоа тој бенд што ја пее таа песна затоа што сфатија дека другарот Тито сака да го слушне токму тоа“, објаснува Брега и додава:
Бидејќи Тито си ги покри ушите по пет секунди од нашиот концерт, не симнаа од сцената по околу осум секунди. Па јас како државен проект свирев најмногу десет секунди – вели Бреговиќ во интервју за „Недељник“.
Истиот настан го коментираше и Тереза Кесовија, која ја сврте приказната и рече дека тие всушност не биле избркани, туку Тито бил тој што не можел да ги слуша, па ја напуштил просторијата.
