Српскиот режисер Драган Бјелогрлиќ во едно од своите интервјуа зборуваше за успесите и падовите во бизнисот и животот. За првпат откри што се крие зад некои од неговите најуспешни филмови на кои работел, а за кои јавноста не знаела.
„Филмот е работа на пазарот. Тие пари се обидувате да ги соберете од разни фондови, кои се неповратни. А потоа правите проценка колку филмот може да заработи во кино и колку треба да вложите и да ризикувате во однос на некоја проценета гледаност. Кога се работи за серии работите се поедноставни. Засега е така. Не зависиш од успехот на серијата, туку од тоа дали си направил добра зделка или не. Но има случаи како мојот со првата сезона на „Сенки над Балканот“. Продуцентите не пресметаа добро и тогаш ми фалеа скоро 100.000 евра. Не пресметав и јас добро и само се надевав дека ќе успее серијата и дека ќе излезе втората сезона, што за среќа и се случи“, рече Бјелогрлиќ.
Уште еден од неуспеси за кои зборуваше Бјелогрлиќ е филмот „Рани“.
„За малку ќе банкротиравме по овој филм. Бевме на работ на банкрот, бевме во огромна загуба. Од друга страна, тоа е еден од најважните филмови во деведесетите. Така што во оваа работа е тешко е да се каже што е успех, а што неуспех. На пример со „Ран“ направивме добар филм, но лош бизнис. После тоа направивме други филмови“, рече Бјелогрлиќ.
Спомна дека во деведесеттите сè било во хаос, но дека тогаш ги правеле најдобрите филмови.
„Тогаш работевме на „Убави села, убави планини“ и немаше компанија што не одби за спонзорство. Ни помогнаа барем малку затоа што од социјализмот и од тоа време во осумдесетите веруваа дека треба да помогнат во уметноста. Потоа дојде периодот Досов, кој за жал беше најлош бидејќи дојдоа големи корпорации, транзиција, купување и не им беше гајле за српскиот филм, музика или театар. Од тој период имаме најмалку добри филмови. И сега и ние го имаме овој период во кој живееме и морам да кажам дека оваа влада издвои најголема цифра за кинематографија, но ние само се израдувавме, а потоа дојде време кога рекоа ок, дадовме пари, но сега мора да се снима она што се донекаде патриотски филмови, па филмови за Бура, Кошарам, Јасеновац. Немам ништо против тие филмови да се снимаат, само ми е важно да бидат добри“, рече Бјелогрлиќ.
На прашањето со што најмногу се гордее во животот, Бјелогрлиќ одговори дека тоа е семејството.
„Најгорд сум што успеав во целата оваа моја непријатна работа да го спасам семејството, што сум во брак 25 години, што имам две прекрасни деца и прекрасна сопруга. Така што мојот најголем успех е мојата сопруга. Звучи малку патетично, но тоа е, искрен сум. По потекло сум од Херцеговина, а уште како дете ми велеа дека луѓето од Херцеговина се венчаат само еднаш. И јас се сетив на тоа и така остана“, рече Бјелогрлиќ.
За децата откри нешто што им го кажал од поодамна и дека тоа е најдобриот совет кој можел да им го даде.
„Без разлика колку е тешка ситуацијата било да е повеќе или помалку, бидејќи никогаш не беше лесно во Србија, ги советував децата да се обидат да ја најдат и приватната и деловната среќа тука. Да не одат во странство“, рече Бјелогрлиќ.
