Кралицата Елизабета го добила прекарот Лилибет од својот татко кога била мала зашто не можела правилно да го изговори своето име. Тоа го прифатиле и другите членови на семејството.
Џорџ VI вообичаено велел дека Лилибет е неговата гордост, а Маргарет неговата радост. Кога мајката на кралицата починала во 2002 година, нејзината ќерка Елизабета се потпишала со Лилибет на венец од камелија.
Обраќањето со милост им е дозволено само на членовите на најтесното семејство, а кралицата надвор од замокот ужива голема почит, со поклонување. Ова е обичај, дури и во навидум неформални пригоди, каде што мора да се следи протоколот. Барем така може да се прочита во познатата биографија на авторката Сали Бедел Смит.
Во минатото имало непријатни ситуации поради употребата на прекарот Лилибет, а тоа, пред сè, се однесува на периодот од Втората светска војна пред кралицата да се качи на тронот. Тоа се однесува на починатата слугинка Маргарет Бобо Мекдоналд, која од мала била со Елизабета Втора. Принцот Филип не смеел да ја вика на прекарот. Првпат ѝ се обратил на својата идна сопруга како Лилибет по долгогодишното запознавање и допишување преку писма, кога таа веќе знеала дека ќе се венчаат.
