Повеќето од нас сонуваат да нема класично работно време и да не робуваат на навиките на секојдневниот живот. Сакаме да што повеќе патуваме, да го обиколиме светот, кој не опкружува, да запознаваме разни народи кои го прават поубав. Токму тоа успеа да го направи Кристијан Иличиќ, од Загреб, кој одлучи да се посвети на патувањата, кои му се животна страст.
Некогаш бил како повеќето со класично работно време, како директор за дигитален развој во една издавачка куќа. Тој е основач на сајтот „croportal.net“, кој пред 10 години за кратко време стана најпосетуваниот сајт во Хрватска. Зад себе остави некои звучни медиумски портали, и набрзо продаде 90% од уделот во него. Свати дека работата повеќе не го инспирира како некогаш, и дека сака да својот живот го промени од корен. Се посвети на она што го сака, и што го прави среќен, па сега има нова цел, а тоа е да што побрзо ја обиколи целата планета.
Ексклузивно за српски Телеграф, Кристијан говореше за патувањата, интересните настани на патот, ги опишува интересните дестинации, дава совети како евтино да се отидете до далечните краеви и говори што мисли за Србија.
„Во текостовите кои имав можност да ги прочитам за тебе, често те опишуваат како младо момче од Загреб, кој ја напушти својата работа за да се посвети на својата најголема љубов, патувањата. Како се одлучи на таков чекор, од каде потик за твојата фасцинираност на патувањата?
Па имав впечаток како да постојано чекам нешто да се случи, напредував доста во кариерата и имав сајјни резултати зад себе, од година во години приходите растеа, а посетата на некои од нашите портали го досегна својот врв, едноставно секој ден стана исто и досадно. Едноставно годишниот одмор кој го имав не ми беше доволен за истражување на светот. Сватив дека на тој начин ни до 50 години не би ја обиколил планетата што ми беше главна цел. Сакам да ја посетам баш секоја држава на светот.
Која земја досега ја обиколи, а што уште ти остана неостварена желба?
Обиколив добар дел од Азиај, речиси цела Америка, цела Европа, дел од Африка и следната година конечно ќе ја обиколам секоја држава од Јужна Америка.
По кој критериум ги бираш дестианциите за патување, и дали парите често се пресудни за конечната одлука?
Нема некој посебен фактор, одсекогаш ги сакав неистражените држави и оние кои туристите баш и не ги посетуваат. Таквите држави ми беа на врвот на листата на приоритети. Откако ќе ја обиколам Јужна Америка, идејата е да направам добар план за сите останати држави, за што помалку да ме чини, така да и парите се пресудни.
Кои патувања досега оставија најсилен впечаток на тебе и поради што?
Од сите држави најмногу би ги издвоил Етиопија, затоа што патувањата ми беа најголем предизвик до тогаш. Сликата на сиромаштија и болести ми го кршеа срцето, но од друга страна Етиопија е навистина чудесна земја. Храната, прекрасните луѓе имаат едноставно нешто посебно. Најмногу ме воодушеви тоа што Етиопјаните, покрај целата таа немаштија, ја делат храната со странци затоа што тоа е нивен обичај. Насмејани се, позитивни и навистина единствени во своите културолошки изрази. На патувањата користевме локален превоз од точка А, до точка Б, што знаело да трае и со часови.
Кога ќе кажам локален превоз мислам на автобус каков што ние сме имале пред околу 100 години, а во истиот тој автобус, наместо 20 патници се возат 45, па сите се стиснати како сардини. Покрај вас седат разнолики луѓе, од оние со кожни болести до работници на полињата.
Кога ќе ги преболите разликите и ќе престанете да стравувате од одредени работи, се станува помалку лесно. Станувате фокусирани исклучиво на доживувањето, емоциите, и чувствата кои се јавуваат во одреден момент.
Почнете да зборувате со луѓето и ќе сватите колку вашиот начин на живот се разликува од нивниот. Кога светот не би се сведел на економски пресметки, и исцедување на ресурсите од сиромашните земји од страна на богатите, секогаш би се заговарал фактот дека луѓето во земјите како Етиопија и Африка остануваат токму такви какви што се, единствени во своите културолошки разлики, насмеани и неоптеретени со капитализмот.
„Опиши ни ја најинтересната личност која си имал прилика да ја запознаеш на овие патувања?
Уф, тешко прашање, запознав навистина еден куп интересни луѓе кои на секој начин патувале, но дефинитивно едни од најинтересните беа екипата од Јужноафриканската Република, која одеше на 6 месечна работа во Англија, за да заработи пари за патувањето од 8 месеци. Тргнаа со велосипед од најсеверната точка на Европа, па одеа до најужните во Африка. Јас ги сретнав кога беа во Етиопија.
Опиши ни го најинтересното доживување на некое од твоите многубројни патувања?
Во Етиопија, во градот кој е во близина со границата на Сомалија, додека јас и брат ми спиевме, среде ноќ, почна дивјачкото тропање по вратите. Ние се скаменавме од страв, и не сакавме да отвориме. По гласните извици повеќе луѓе, во собата провалија, ни повеќе ни помалку повеќе вооружени војници. Имено, бараа некои шверцери, со оглед на тоа дека времето во Етиопија не беше за туристи, им беше сомнително што собата е изнајмена од странци. Откако речиси добивме инфаркт, тие само се насмејаа и излегоа.
Така, во Камбоџа, ми понудија да со базука разнесам крава за 100 долари. Се разбира тоа не го направив, и не знам каде на друго место во светот, би ми понудиле такво нешто. Уште една од анегдотите кои во моментот можат да се сетам, се однесува на минатото лето и патувањето во САД. Девојката и јас за време на роадтрипот, предоцна стигнавме до Гранд Кањон. Планиравме да преспиеме во една од кабините, но никаде немаше место. По неколку одбивање одлучивме да преспиеме во возилото. Се спакувавме на паркинг и веднаш потонавме во сон.
По отприлика еден час, се случи вистинска филмска сцена. Не разбуди силна светлина па бевме опколени со полициски автомобили. Дури двајца шерифи не држеа на нишан. Имено, таков начин на „кампување“ беше строго забранет, а со оглед на тоа што стаклата во автомобилот беа целосно затемнети, полицајците не знаеја што се случува. Моравме да излеземе со подигнати раце и да се наслониме на возилото. По неколку минути разговор со полицајците, ја оладивме ситуацијата, но моравме да заминеме од паркингот.
Дали навистина сакаш да патуваш сам или во друштво и поради што?
Најмногу сакам да патувам со девојка ми и сметам дека патувањата се вистински тест за двоките затоа што се наоѓате во ситуации во кои секојдневно никогаш не би се нашле, па тука се гледа подготвеноста на компромис и заедничка способност за донесувањето одлуки.
Секој ден во новото опкружување претставува подобро запознавање, затоа што сваќате што на другата личност и се допаѓа, што може да ја насмее, растажи, емотивно да допрете до неа, на некојд друг начин. Така, често ги покажуваме своите слабости и стравови како и вистинскиот себе.
Кој би бил твојот совет за нашите читатели да патуваат што повеќе за што помалку пари?
Ако имате време секогаш кога ќе купите авиокарти, гледајте +-4,5 дена затоа што цената на летови може да биде значително евтина. Така гледајте повеќе аеродроми. Некогаш летовите за Бангког знаат да бидат поевтини од Белград до Загреб или дури и Венеција или Трст. Така јас летав од Љубљана за Токио – повратна карта 300 евра.
Дали си бил во Белград и Србија? Какви се твоите впечатоци?
Често деловно го посетував Белград, но тоа никогаш не заврши без добра журка. Воодушевен сум од ноќниот живот, добрата атмосфера и храна. Уште повеќе ме воодушевија луѓето. Сите се исклучително духовити, позитивни и оставија некои посебен впечаток на нас Хрватите. Имам навистина многу пријатели од Србија.
Поради тоа што си имал можност да прошеташ низ толку различни места, кажи ни според твое мислење, каде е најдобрата храна и зошто сметааш дека таа е најдобра?
Најдобрата храна дефинитивно ја има во Етиопија, а тоа е нешто што навистина морате да го пробате. Добивате една голема „палачинка“, која се нарекува инјер, и на неа се наоѓаат неколку вид на месо, и зеленчук помешан со нивните зачини. Не можам да ви опишам колку е тоа добро. Секаде во светот кога патувам, барам ресторан од Етиопија, така во Њујорк јадев во ресторан од Етиопија, а и во Токио исто така.
Таа стара изрека вели „секаде оди, но во својата куќа дојди“ и сите некако велат дека дома секап им е најдобро. Но често можеме да слушнеме деа секој барем еднаш во текот на патувањата на некое место се чувствувал како дома. Длаи е така и со тебе и која дестинација е во прашање?
Јас искрено ќе ви кажам дека кај мене не е таква ситуацијата. Едноставно сакам да бидам на пат. Патувањата се тие кои ме прават вистински среќен. Сакам да се разбудам во држава во која не познавам никој, сакам да бидам осуден само на себе, да не можам никого да повикам да ми помгне. Го сакам тоа чувство. Непредвидливите ситуации на патувањата го извлекуваат најдоброто од тебе. Едноставно повеќе почнуваш да ја вежбаш природната интелегенција, и се прилагодуваш на снаоѓањето и реагирањата во разновидни ситуации.
Денес често можеме да слушнеме дека не е баш безбедно да се патува поради се почестите терористички напад. Дали ти можеби се плашиш и дали некогаш си искусил некоја непријатност на патот?
Не се плашам, но веројатноста да нешто така се случи навистина е мала, така да сепак ќе ризикувам. Досега немав некакви непријатни ситуации.
Какви ти се тие планови за иднината? Дали можеби планираш да еден ден објавиш книги и каде ќе ги сумираш сите овие запазувања и впечатоци од своите патувања?
До крајот на годината во план ми е се да прошетам пет држави, по што ќе тргнам 90 дена во Јужна Америка. Искрено не сум љубител на пишување, па не верувам дека ќе издадам книга, но многу сакам да снимам и монтирам снимки, кои можете да ги погледнете на официјалната Фејсбук страница.
