Пред еден век германска елита размислувала и расправала за идејата на архитектот Херман Зергел за создавање на суперконтинент што би ги содржел денешна Европа и Африка. Имагинарниот континент добил име Атлантропа. Во тој период сите биле загреани за идејата на Зергел. За неговата замисла постои и документација, исечоци од бројни географски магазини, како и цели мапи од потенцијалните европски градови во Африка.
Сите овие мапи и документи се чуваат во музеј во Минхен.
Како Антлантропа би настанала?
Замислата на Зоргел била првично да се исуши целиот Медитеран. Финалните нацрти на Атлантропа откриваат дека Медитеранот би бил поделен на неколку делови, кои подразбираат и изградба на брана на Гибралтар, две брани на реката Конго, како и создавање вештачко море во Конго и Чад. На тој начин милион Европејци би имале можност да најдат подобар живот во Африка и на крајот да доминираат на Црниот Континент, нешто што во времето на расизмот и колонијализмот била прифатлива идеја.
Иако ваквата идеја денес сите ја поврзуваат за фашистите, тоа што Атлантропа ја правело во тоа време така привлечна е визијата за мир во светот. Овој проект барал едноставно технолошко решение, изградба на брани и мостови. Базата на суперконтинентот би била џиновска хидроцентрала, која би ги снабдувала со енергија најголемиот дел од двата континенти, а независен Совет би имал овластување да ја скрати енергијата на секоја држава која би претставувала закана по светскиот мир.
Планот на Зергел бил секоја држава да учествува во реализација на овој проект и сите да вложат толку многу пари, што ниту една земја потоа не би можела да биде доволно моќна за да финансира каква било војна. Од денешна перспектива, оваа идеја делува како утопија или научнофантастичен филм, но Зергел толку верувал во неа, што целиот свој живот се посветил на нејзина реализација.
Тој ги промовирал своите идеи ширум светот, било низ печатот, радиата, филмските изложби, па дури и операта која се нарекувала „Атлантропска симфонија“.
Зелгер напишал и неколку книги за тоа. Првата му е „Панропа проект“, објаена во 1929 година, во која го опишал исушувањето на Медитеранот и наводнувањето на Сахара. Оваа идеја ја разработил на нов начин во книгата „Атлантропа“. Уште четири книги напишал за својот утописки проект пред неговата смрт во 1952 година.
Неговата визија никогаш не била спроведена во дело. Ако се спровела, прашање е што би останало од Јадранското Море и целиот Медитеран, Никој не знае како Европа и Африка би изгледале денес и како миграцијата би се одвивала.
