Илјадници луѓе веќе се пријавија да учествуваат во авантурата на колонизацијата на Марс. Само, ги чека едно големо и незгодно изненадување.
Површината на Црвената планета, најблаго речено, е целосно неповолна за живот!
Поради здружувањето на делувањето на двата опасни „непријатели“ – ултравиолетовата светлина и отровниот перхлорат.
Меѓудругото, тие меѓусебно го засилуваат ефектот, така да микробите се убиваат за само 60 секунди.
На сето ова, укажува и текстот во научното списание „Scientific Reports“. Неговите автори Џенифер Вадсворх и Чарлс Коцкел од Универзитетот Единбург:
„Перхлоратот е откриен на површината на Марс – затоа што зрачи „марсијанска“ ултравиолетова светлост – почнува да делува на оксидите на железото на тлото на Марс и десетина пати да ја забрза смртта на клетките на целиот живот во споредба со обичната ултравиолетова светлина. Површината на Марс уште помалку е соодветна за живот, отколку што досега претпоставуваме“.
Џон Гротзингер, раководителот на научниот тим на американскиот робот „Curiosity“, објави во ноември 2012 година, „епхално откритие“ за Марс. Дури и нагласи дека тоа откритие треба да се најде во школските учебници. Но, планетолозите само две недели потоа, наведоа дека на таа планета се откриени перхлорати – опасни и отровни примитивни органски молекули.
Тоа веднаш ја сруши надежта дека на Марс ќе бидат откриени траги од вонземјански живот.
Многу планетолози веднаш почнаа да се сомневаат дека Црвената планета воопшто е соодветна за било каков живот, и дека влезот на перхлоратот во тлото, ги уништува условите за постоење на сите видови на микроби.
Вадсвортх и Коцкел затоа се одлучија за еден експеримент: почнаа со култивиран микроб Bacillus subtillis, во земја која е целосно копија како таа на Марс.
И, утврдија дека микроорганизмите можат – таму каде нема ултравиолетови зраци – да живеат прилично долго, а штом тие зраци се појават – умираат практично моментално. За само 50-60 секунди.
Површината на Марс е несоодветна за живот, затоа што сосема мали дози на перхлорат – до 0,6 % – се се микроби. Од ова веќе е изведен дополнителен заклучок: Трагите на живот на таа планета можат да се најдат можеби само на поголеми длабочини – таму каде ултравиолетовите зраци не можат да продрат.
Единствена добра работа на ова откритие е што таа површина на Црвената планета, не може да биде изразена во микроби, донесени од земјата на една од сондите на Марс.
