Лелекањето е негативно однесување кое влијае на структурата на нашиот мозок, а многу луѓе имаат навика постојано да се жалат кога ќе наидат на проблеми.
Луѓето што се негативни и склони кон лелекање, не ги чуваат своите мисли и чувства за себе, туку ги пренесуваат на други, односно бараат некој да ги слуша. Тие не треба да се избегнуваат или обвинуваат, туку да се разберат и да им се помогне.
Постојат разни причини за лелекање и жалење – потреба за внимание, незадоволство и други проблеми.
Психологот Скот Беа од клиниката „Кливленд“ вели дека во повеќето разговори што ги водат Американците преовладува жалење и лелекање. Сепак, тој додава дека тоа е нешто природно.
Обично забележуваме работи што ја влошуваат нашата состојба, а како што вели тој, веројатно е поврзано со нашите антички предци, кои постојано морале да бидат будни за да избегнат разни опасности.
„Пред да кажете дека нема да се лелекате, медитирајте, размислувајте позитивно и секогаш обидувајте се да најдете нешто што е добро за вас во дадена ситуација, веројатно се жалите почесто отколку што мислите“.
„Тоа е стапица во која сите одвреме-навреме паѓаме, но покрај влошувањето на вашата слика за ситуацијата во која се наоѓате, негативното размислување веројатно може негативно да влијае и на хемијата на мозокот“, предупредува д-р Беа.
„Затоа, променете ГИ својата перспектива и начинот на кој ги гледате работите“, додаде тој.
Нашиот мозок реагира многу силно на начинот на кој го користиме јазикот кога зборуваме и на начинот на кој го користиме јазикот во нашите мисли.
„Се чувствува дека искуството е добра можност за нас. Од него можеме да извлечеме корист. Станува збор за разликата помеѓу обврската и предизвикот“, вели д-р Беа
Покрај тоа, помага и позитивното размислување, како што е негувањето благодарност, кое поттикнува на уште попозитивно размислување и на убави мисли.
Од друга страна, постојаното лелекање и жалење нè прави почувствителни и ранливи, па затоа само го засилува чувството на негативност и страв.
