Мишел Ендо (32) од Сан Франциско го истражува Јужниот пол. Таа помина скоро една година во овој дел работејќи како угостителка на станицата како дел од американската програма за Антарктик. Мишел на својот инстаграм профил постојано објавува видеа и во нив открива како изгледа животот на најјужната точка на земјата.
Првпат дознала за програмата на Антарктикот во 2019 година, кога работела на бродови за крстарење. Тогаш сфатила дека тоа е нејзиниот билет за Антарктикот. Таа патувала на шест континенти потполно бесплатно благодарение на услужните работи што ги правела. Јужниот пол останал нејзина неостварена желба.
„Ако сакате да имате искуства што се случуваат еднаш во животот, понекогаш треба да го правите она што другите го сметаат за лудо – како да поминете 365 дена или повеќе на најјужното место на земјата – Јужниот пол. Животот на дното на Антарктикот е често предизвикувачки, редовно монотон и секогаш студен (просечната зимска температура овде на полот е -60°C). Шест месеци зима и целосен мрак“, напиша Мишел на својот Инстаграм профил.
Нејзината работа е да се грижи за храната за да биде обезбедено сѐ за екипажот на станицата. Тие се грижат за обновување на залихите, како и општата продавница во која се продаваат сè, од лекови до грицки, пијалоци и сувенири.
„Живееме во куќа во стил на студентски дом, вградена во станицата. Станицата спроведува неколку научни проекти во текот на годината кои проучуваат астрономија, климатологија и глациологија. Персоналот за поддршка како мене е таму за да се осигураме дека сите објекти и операции работат непречено. Во рамките на програмата е обезбедено сместување бидејќи тука нема станови, продавници или ресторани, туку само станици“, објаснува Мишел.
„Ако одлучите да работите на Јужниот пол, тоа е голема обврска. Најголем трошок е времето“, додава таа.
„На Јужниот пол, летните договори се на три месеци, а зимските договори се од девет месеци до една година. За тоа време, живеете во станицата со полно работно време и заминувате само кога ќе истече договорот. Јужниот пол е темнината. Да не се види сонце шест месеци може да биде доста голем предизвик. Земаме витамин Д и користиме вештачки сончеви светилки за да се спротивставиме на ефектите. Слично, шест месеци во годината има само сончева светлина“, истакнува таа.
Таа ја има привилегијата да биде една од 2.000 луѓе кои некогаш презимиле на Јужниот пол, а од оваа година само 261 жена презимиле. Тој вели дека изолацијата од светот може да биде доста предизвикувачка. Таа во последните осум месеци видела само 42 лица.
„Исто така, една година немам видено животно или дрво. Но, сѐ си има свое“, напишалаМишел.
