Благица Бети Ѓорѓевиќ е југословенска и српска џез и соул пејачка, најпозната по песните „Крај на мојата тага“ и „Почнуваме љубов од почеток“. Со талентот стекна епитет на бела пејачка со црнечки глас. Родена е во 1946 година во Куманово, а од 15 година живее и работи во Белград.
Бети е родена во селото Матејче, недалеку од Куманово. Пораснала со баба ѝ, а во едно од нејзините интервјуа рече дека имала тешко детство затоа што пораснала во поствоен период. Од детство на воено сираче, кое пораснало со баба ѝ, сака да се сеќава само на мирисот на домашниот леб, питата, доматот и пиперката. На 15 години се преселила кај нејзините роднини во Белград, каде полагала во музичкото школо „Станковиќ“, во отсекот виолончело и клавир.
Зад себе има кариера долга пет децении, јасен музички правец и голем глас, заради кој многумина ја сметаат за српската Ела Фиџералд, со биографија на Тина Тарнер. Тоа во една реченица е Бети Ѓорѓевиќ.
Почетокот и подемот на нејзината кариера се врзани за гитаристот Слободан Боба Ѓорѓевиќ, за кого се омажила на 17 години. На 20 години веќе добила син, а од Боба се разведе во 1978 година. Прво со сопругот и нејзиниот бенд настапувала во американски клубови во Западна Германија, а потоа се запознала со гости и посетители во белградскиот хотел „Југославија“, каде секоја вечер пеела и ги воодушевувала сите со нејзиниот глас и талент.
Својата прва песна ја објавила во 1974 година, на која се нашле песните „Крај на мојата тага“ и „Ноќта е поубава со тебе“. До почетокот на осумдесетите објавила уште десетина песни. Голема популарност и донесе хитот „Да ја започнеме љубовта одново“, која првпат ја изведе во 1976 година на фестивалот „Белградска пролет“.
Голем успех и популарност стекна откако пееше со славната џез пејачка Ела Фиџералд. Тоа се случи во 1972 година во хотел во кој Бети настапила, а Ела била гостинка. Седела во ресторанот и го слушала бендот. Гласот на Бети ја воодушевил, па целата ноќ заедно пееле. На крајот и рекла дека ако некогаш дојде во Америка, сака да ја посвои. За овој гест се слушна надалеку во Белград, но и во Југославија, па Бети, Боб и останатите членови од бендот за кратко станале популарни. Салата во хотелот „Југославија“ стана претесна за да ги прими сите кои сакале да ги слушнат.
Со музичарите од бивша Југославија, меѓу кои бил и тогашниот неафирмиран клавијатурист Оливер Драгојевиќ, трипати настапила во бившиот Советски Сојуз. Како што тогашните медиуми известувале, публиката во Москва и Санкт Петерсбург секој пат ги дочекувала со воодушевување.
Поради нејзиниот специфичен глас и стил на пеење, ја нарекувале „Белкињата со црнечки глас. Многу странски музичари не можеле да поверуваат дека не е родена во Америка, колевката на џезот и соул музиката.
Набрзо во Југославија се појавија нови стилови, а таа како што и самата говорела, одбила да се предаде на новите трендови, иако го поддржувала и тој музички стил. Продолжила повремено да настапува по белградските клубови.
Тогаш помладата публика имала можност да ја запознае, а постарата да се потсети кога во 2012 беше објавено цеде со нејзините 23 најголеми хитови. Со Рамбо Амадеус настапи во 2018 година на Беовизија со дуетот „Те нема“.
Бракот со Боба
Како тинејџерка го запознала својот сопруга Боб, со кого за брзо време се заљубиле, а потоа и венчале. Веќе на 20 години го добиле синот Бранислав. Боб со бендот настапувал во странство, а Бети живеела во Белград и повремено одела да го посети. Во една прилика му се придружила во Западна Германија, а неговиот бенд бил воодушевен од нејзиниот глас.
Но, на среќата ѝ дојде крајот и двајцата се разведоа во 1978 година, а пејачката рече дека причината била тоа што не успеале да се изборат со теретот на славата.
„Меме просто ме бараа, а тој не можеше да се носи со тоа. Не можеше да поднесе и дојде до крај. Тие последни години почнаа да ни се случуваат непријатни ситуации. Петнаесет години брак на крајот завршија онака како што завршија“, рече Бети во едно од своите интервјуа.
Смртта на синот
Пред неколку години нејзиниот живот се промени откако нејзиниот син единец почина на 47 години од срцев удар. Зад себе ја остави сопругата Снежана, ќерката Кристина и синот Владан.
На гробишта сум, каде на друго место, кога ќе ме прашаат… Само јас знам како се чувствувам. Денес имаш дете, утре немаш. Не знаев каде да одам и што да правам со себе. Не ми е лесно да објаснувам… Пејам, но попрво би викала. Низ секоја нота, низ секоја песна излегува мојата болка. Огромна болка. Мојот син веќе го нема. Почина од срце. Имаше 47 години. Остана со две деца. Мојата внука Кристина, внукот Владан и прекрасната снаа Снежана“, рече Бети.
Иако после тоа повремено настапуваше и се трудеше на својата публика да и ги подари само најубавите емоции, пејачката признава дека ништо не е исто од тој ден. После тоа престанала да слуша музика бидејќи претходно ја слушала со синот.
„Мојот син беше многу талентиран. Заедно слушавме музика. Сега веќе не слушам музика, ма не слушам ништо. Овде ме прашуваат дали имам компјутер, па од каде го земав компјутерот. Па дали се нормални?
Потоа ме прашуваат како функционирам. Па како да функционирам? Јас не функционирам. Јас не слушам ништо. Не можам да ги слушам тие работи што јас и син ми ги слушавме заедно. Музиката е страшна во тој поглед, на човек може да му дојдат секакви мисли“, додаде Бети.
Нејзиниот живот оттогаш, како што рече во интервјуто е време за плачење.Рече дека нашла сила да продолжи со работата и да настапи еден месец по неговата смрт. Тогаш ја отпеа песната „Време за плачење“.
„Само еден месец по неговата смрт требаше да настапам на Гардош. Настапот беше закажан многу пред тоа.
Отидов во Земун и застанав на бината. Слушнав аплауз, овации. Во публиката имаше многу луѓе кои ме паметат, знаеа која сум. Не издржав. Мислев дека засекогаш ќе ја премолчам мојата болка. Реков дека тој настап му го посветувам на мојот син кој почина. И ја отпеав „Време за плачење“. Ја отпеав затоа што мојот живот од тогаш е време на плачење“, рече Бети.
