Првата дама на Украина, Олена Зеленска, неодамна даде интервју за „Вог“, во кое зборува за бракот со претседателот Володимир Зеленски, но и како се чувствувала кога сфатила дека нејзината земја е под руска инвазија. Олеана (44), која првпат се појави на насловната на украинскиот „Вог“ во 2019 година, откри како изгледал нејзиниот живот од почетокот на руската инвазија на Украина.
Во разговорот Олеана се присети на првиот ден на војната кога во раните утрински часови на 25 февруари ја разбудил ѕвекот.
„Не сфатив веднаш дека станува збор за експлозија. Не ми беше јасно како воопшто можеше да биде експлозија. Мојот сопруг не беше во креветот покрај мене“, вели Зеленска.
Кога станала од креветот, го видела својот сопруг облечен како и обично, но вели, не била свесна дека тоа ќе биде последен пат да го види во нормално издание. Оттогаш е во воена облека.
„’Почна’. Тоа е сè што ми кажа тогаш“, рекла таа и додала дека имало конфузија, но не и паника. Нејзиниот сопруг ја советувал да ги собере основните работи и документите. Таа и нејзиниот сопруг веднаш разговарале за сè со своите две деца – 17-годишната Олександра и 9-годишниот Кирил.
„Не треба ништо да им објаснувате на децата. Тие гледаат сè, како и секое дете во Украина. Се разбира, ова не е нешто што децата треба да го гледаат, но тие се многу искрени и фер. Не можете ништо да скриете од нив. Најдобрата стратегија е вистината. Со ќерка ми и со синот разговаравме за сè, а јас се обидов да одговорам на нивните прашања“, рекла Олеана.
Зеленска неодамна преку францускиот весник „Ле Паризиен“ им се заблагодари на првите дами на другите земји и на сите Европејци за помошта на украинските бегалци што избегаа од војната.
„Војната веднаш влијаеше врз нас да се обединиме јавно и приватно. И тоа веројатно беше фаталната грешка на тиранинот што нè нападна. Сите ние сме, прво, Украинци, а потоа сè друго. Кога еден од нас е мачен, силуван или убиен, чувствуваме дека сите сме мачени, силувани или убиени. Не ни треба пропаганда за да чувствуваме граѓанска свест и да се спротивставиме. Тоа се лично гневот и болката што сите ги чувствуваме, инстантно ги активираат жедта за акција, отпорот на агресијата, да ја одбранат својата слобода додека варварите се обидуваат да ја заземат нашата земја. Видов дека тоа буди најдлабоки патриотски чувства кај нашите деца. Не мислам само на моите деца, туку на сите деца во Украина и на сите бранители на својата татковина“, рече Зеленска за „Вог“.
Таа откри и дека од почетокот на инвазијата немало време за емоции.
„Потребно беше да се грижам за децата, нивните емоционални состојби. Затоа се обидов да бидам самоуверена, насмеана, енергична, објаснувајќи им дека треба да се спуштат во подрумот и зошто не може да го запалат светлото. Се обидов оптимистички да одговорам на нивното прашање ‘Кога ќе го видиме тато’?, па им реков: ‘Набргу’. Во тие први денови се надевав дека можеби ќе можеме да останеме со него, но кабинетот на претседателот стана воен објект и мене и на моите деца ни беше забрането да останеме таму. Ни наредија да се преселиме на безбедно место, ако е можно да се најде сега такво место во Украина… Оттогаш со Володимир комуницираме само на телефон“, рече Зеленска.
Вели дека пред војната Украинките живееле мирни, модерни животи.
„Тие не подготвија нуклеарни засолништа поради ракетните напади. Сите Украинци престанаа да се чувствуваат безбедно. Моравме да научиме како да ги собереме нашите најблиски што е можно побргу кога ќе го слушнеме звукот на сирената и да избегаме во подрумот што е можно побргу. Веќе на третиот ден од руската инвазија во прифатилиштето се роди едно дете. Потоа уште илјадници жени мораа да се породат во засолништа бидејќи видовме што може да се случи со породилиштата како она во Мариупол, кое беше бомбардирано. Имаме проблем и со лекувањето на децата, особено оние со тешки болести. Мајки и баби живеат со тие деца во болниците со месеци. И сега ќе треба да ги однесеме сите на лекување во странство. Жените мораа да ги напуштат окупираните области, како Тиква, ризикувајќи си ги своите животи за време на отворен оган заедно со децата и постарите лица. Често мораат да пешачат со часови, без мажите, бидејќи окупаторите не сакаа да ги пуштат“, вели Олеана во разговорот.
Таа откри дека и самата живее како сите други Украинци.
„Сите имаме една голема желба – мир. Јас, како и сите други мајки и сопруги, постојано се грижам за мојот сопруг и правам сè што е во мојата моќ за да ги заштитам моите деца“, открива Зеленска.
