Низ поголемиот дел од човечката историја приватноста за време на спиењето била невозможна мисија. Многу сиромашни семејства живееле во мали куќи, каде постоела само една или две соби. Повеќето биле и спални и дневни соби, кои ги користеле сите членови во семејство, вклучително и гостите.
Во повеќето домови и палати не било невообичаено сите да спијат во иста просторија. Кога кралот Хенри Петти ја нагостил Катарина од Валоа, со неа во собата биле неговиот надзорник и високиот дворски службеник. Во таквите околности, завесите од креветот овозможувале мала интимност.
Оние кои сакале приватност морале да спијат во кутии-кревети. Во многу рурални домови ширум Шкотска, Франција и во некои делови на Холандија и Велика Британија, луѓето спиеле во кутии, кои во основа биле големи дрвени плакари со врати и кревет од внатре. Некои од тие кревети биле составен дел од мебелот, додека други биле вградени и прицврстени за структурата на куќата.
Освен приватноста, малиот затворен простор за спиење одржувал топлина за време на студените зими. Креветите овозможувале одреден степен на заштита од насилници и диви животни, особено волците, кои лесно можеле да влезат во домовите.
Според Енциклопедијата на архитектура и намештај на викендички, селски имот и вили, објавена во 1833 година, многу кутии-кревети имале по една или неколку полици, прицврстени за внатрешната страна на креветот, над самата постелнина. Некои служеле и како гардеробери и место за чување на постелнината.
Кутиите-кревети на крајот станале модерни парчиња мебел, кои сè почесто можат да се видат во куќите на богатите семејства. На почетокот на 19 век кутиите полека почнале да исчезнуваат од употреба. Пред сè поради поголемата загриженост околу хигиенските услови и недостигот на воздух. Сепак, во многу делови од Шкотска кутиите-кревет биле употребувани и во периодот по 1900 година.
