Аристотел, еден од најпознатите филозофи на античка Грција, верувал дека вистинската мудрост лежи во способноста да се соочиме со животните предизвици, а не во задоволувањето на моменталните желби.
Тој верувал дека мудриот човек не се стреми кон она што е пријатно, туку кон она што ги олеснува неволјите. Оваа идеја ја нагласува важноста на долгорочното размислување и решавање на проблеми, наместо краткорочните задоволства.
Жан де ла Брујер, француски филозоф, го истакнал парадоксот на интелигенцијата. Тој забележал дека луѓето кои се сметаат себеси за многу паметни често покажуваат недостаток на вистинска интелигенција. Неговата изјава сугерира дека вистинската интелигенција не е само самодоверба и верба во сопствената интелигенција, туку способност реално да се процени сопственото знаење и способности.
Својата перспектива на оваа тема ја додала и Еленор Рузвелт, поранешната прва дама на Соединетите Американски Држави. Таа забележала дека луѓето со недостаток на интелигенција често запаѓаат во озборувања и трачарења, додека интелигентните поединци разбираат подлабоки морални и етички концепти. Паметните луѓе, според неа, го разликуваат доброто од злото, вистината од лагата, правдата од измамата.
Нивната способност да анализираат сложени ситуации и да донесуваат морално правилни одлуки ги прави навистина интелигентни. Дури и кога некој ќе ви го вети само најдоброто.
Еден источен мудрец бил прашан: „Како разликувате паметна жена од глупава?“.
Тој дал многу прецизен одговор: „Паметни можат да се наречат оние чии планови во големиот број случаи се реализираат“.
Паметната жена не сонува за неостварени нешта. Таа, исто така, не ја обвинува судбината или другите луѓе околу неа дека некои работи не биле во нејзина корист. Таа си поставува задачи и ги исполнува. Го цени она што го има, а најмногу се бори да самата за себеси постигне сè.
Едноставно, таа не очекува среќен живот, туку сама го создава. Подготвена е да оди сама и да се бори со она што животот ѝ го наметнува. Во доброто ужива, со лошото учи да се избори.
Тоа е одликата на паметната жена.
Да се биде паметна жена не е само интелектуална супериорност или академски успех. Паметните жени не играат игра на моќ, не озборуваат за другите, не влегуваат во непотребни кавги и не се смеат на туѓите неволји. Нивната сила лежи во претпазливоста, бестрашноста и способноста да ги согледаат суштинските вредности во животот.
Паметната жена не се карактеризира со материјални работи, туку со длабока подготвеност да се соочи со реалноста, да ја прифати одговорноста за своите постапки и да носи морално правилни одлуки, што е суштината на вистинската интелигенција и мудрост.
