Историјата на српско-руските односи во последните двеста и нешто години, имала свои падови и издигнувања. Само во XIX век, забележана е голема помош која Србија ја добивала од Русија, особено во текот на Првото српско востание, преку нејзиното повлекување, поради налетите на Бонапатра, и создавањето на договорот со Турците (а подоцна и негово прекршување и до геноцид над Србите), па се до отворената продажба на Србија на сметка на Голема Бугарија.
Еден од мотивите би можел да биде зачување на образот на Царска Русија, кој веќе бил „забраден“ со катастрофата што ја доживеале во војната со Јапонија една деценија претходно: Бидејќи Санкт Петербург веќе се поставил како заштитник на Белград, изоставуваше нивната реакција на потегот на Виена, нешто што можеби би довело до созревање на положбите на најголемата земја на светот наместо губењето на угледот, што ниту една империја не може да си го дозволи.
Но, што ако мотивите всушност биле освојувачки, како што сугерира оваа карта? Што доколку Руската Империја сакала да изврши анексија на целиот словенски и православен Балкан? И тоа да го собере со анексијата на Скандинавија?
Не велиме дека тоа е така, ниту дека оваа карта од 1915 година е вистинита. На неа треба да се земе со резерва, затоа што се работи за американска карта од книгата на Вилис Абот „Нацијата во војна“. Описот на нејзиниот глас: „Спротивставениот сон на Русија за империјата, кој ги вклучува словенските и скандинавските народи“. Така да, не можеме да кажеме дека тоа навистина било така, но перспективата секако е интересна.
