Индија ја престигна Кина како најмногубројна нација во светот. Ова го велат податоците на Обединетите Нации објавени на средината на април. Според ОН, индиската популација ја надмина бројката од 1,428 милијарди, што е за малку повеќе од кинеските 1,425 милијарди луѓе.
Ваквиот раст го означи епохалното поместување во глобалната демографија, затоа што поголемиот дел од светот пораснал во Кина, која ја држеше титулата за најмногубројна земја на светот, но рестриктивните политики кои беа практикувани со децении, со кои на семејствата им се ограничуваше да имаат само по едно дете, драматично го забави наталитетот во земјата, овозможувајќи и на Индија да напредува на ова поле. Но, титулата најголем број жители, не е нешто која повеќето земји ја посакуваат.
Пред неколку години индискиот премиер Нарендра Моди, изрази загриженост поради експлозијата на жители ѝ ги пофали семејствата кои внимателно го разгледуваат влијанието кое може да го имаат повеќето деца во семејството, врз себе си, но и нацијата.
„Во Индија, во 21 век, способноста на исполнување на соништата почнува од личноста, почнува од семејството. Ако населението не е образовано, не е здраво, тогаш ни домот ни земјата не можат да бидат среќни“, рече тој.
Не е за изненадување што плодноста е клучна за растот или падот на населението на една земја. Општо е прифатено дека просечната стапка на фертилитет во една земја, бројот на деца по жена, мора да биде 2,1 за да се одржи популацијата или да стане уште поголема.
Во 1960-тите, кога денешните баби и дедовци раѓаа деца, стапката на фертилитет во Индија била 6, приближно исто како што се сега некои африкански земји.
Но, според владините податоци, вкупната стапка на фертилитет во Индија паднала на 2,0 во периодот од 2019 до 2021 година, односно на 3,4 во 1992 година до 1993 година. Растот на населението и покрај падот на стапките на плодност може да се објасни со демографски моментум.
„Кога стапката на фертилитет опаѓа, населението продолжува да расте неколку децении, а тоа е затоа што помладите, големи групи продолжуваат да придонесуваат за растот кога ќе станат родители“, рече Франк Свијачни, истражувач во германскиот Федерален институт за истражување на населението.
Така, дури и со пониска стапка на плодност, популацијата на Индија продолжи бавно да расте поради значителниот број жени кои влегуваат во репродуктивни години. Не е за изненадување што стапката на плодност во Индија е нерамна низ целата земја, што придонесува за поделбата север-југ што резултира со повеќе бебиња кои се раѓаат на север.
„Она што навистина изненадува е дека највисоката стапка на фертилитет во Индија, 3,0 во Бихар федерална држава на истокот на земјата, не е ни толку висока“, рече Барбара Селигман, главен директор за стратегија и раст и виш потпретседател на „на PRB“, непрофитна група која се фокусира на демографски податоци и истражување на населението.
„Навистина е импресивно да се види колку земји се под нивото на раст“, додаде Селигман. Сите држави освен пет, Бихар, Мегалаја, Утар Прадеш, Џарканд, Манипур се на тоа ниво и сите се на север. Во државите од југот е поинаку.
На пример, државата Гоа има стапка на наталитет слична на некои јужноевропски земји, кои во моментов се борат да го поддржат стареењето на населението со намалена работна сила. Експертите за овој тренд велат дека индиските лидери би било мудро да не ги игнорираат.
Според класификацијата на ОН, Индија сега е општество кое старее, што значи дека 7 отсто од нејзиното население е на возраст од 65 години или повеќе. Во некои држави, на пример во Керала на југот на Индија, бројот на жители над 65 години е двојно зголемен во последните 30 години и сега изнесува 12 проценти.
Истата шема ќе се прошири во повеќе држави со оглед на ниската вкупна стапка на плодност.
„Во следните 30 години, ќе имаме се повеќе и повеќе држави кои ќе стареат како што се движи Керала сега“, рече Селигман.
